‘Ya zeytinlerimiz! Yoksul leblebisi, herkesin katığı karagözlüm zeytinler. Ağacı evlerin direği sayılır. Oğlu kızı olmıyan, çoluk çocuk diye bir iki zeytin ağacıyla da övünebilir. Bereket ağacıdır o. Kızların gümüş yapraklı çeyizidir’ (*). * Fahri Erdinç, Acı Lokma, İstanbul, 1977, s.48.