Beş bin yıllık Türk'ün ülküsünü şahikaya çıkarmak için yetiştirilmişlerdi: Vatan için; amasız, fakatsız, bahanesiz, korkusuz ölmeyi göze alanlardı... Milleti için uğruna can vermeye koşanlardı... Devlet-i ebediye için devletlû olmayı akıllarına getirmeden Alperen oldular... Şanlı bir mücadele içinde kan kardeşiydiler... Gün geldi ayrı düşüp, Bozkurt iken birbirlerinin kurdu oldular... Kimisi kara toprağa giderken, kimilerine ikbal kapıları açıldı, bazıları darağacında asıldı... Yusufiye onların ...