Tutunmuştum kendime, rüzgarda sarsılamaya inat. Yalnızlık ağacının dalları 4 mevsim çiçek açar benim
ruhumda. Öyle ki, koca bir çınardır bu ağaç. Kökleri derinlerde, yaşlanmış, yorulmuş, ama sapasağlam
içimde bir yerlerde kendimi arıyorum yine. Anılarım, ansızın yakıyor canımı. Bir yalnızlık içindeyim, ama
öyle absürt asalak bir yalnızlık değil bu. Zaruri bir yalnızlık. Soyutladım kendimi dünyadan, insanlardan,
iki yüzlülüğün hat safhasından, sevmeyi bilmeyen mahluklardan. Bu ...