Yazlık sinemaların kendine has bir büyüsü vardı. Mahallede dillenir, perdede başlar, film bittikten sonra da devam ederdi. Düş diye görülenlerin tümü perdede yansıyanlardı. Ya onlar gibi olmak istenirdi ya da onlara sevdalı… Yazlık sinemaları ayrıcalıklı yapan ya da geçmişe duyulan özlemi unutulmaz kılan ne içilen gazoz ne tahta sandalyeler ne de çitlenen çekirdeklerdi…
Onları farklı kılan; perdesinde, sahnesinde sunulan gösterileri, birbirinden farklı üç kuşağı birleştirmeyi başara ...