Osman Gazi bir gün rüyasında Şeyh Edebali’nin koynundan bir ay doğduğunu, yükselip kendi koynuna girdiğini görür. Göbeğinden bir ağaç çıkar. Dünyayı tutan gölgesinde dağlar vardır. Her dağın dibinden sular çıkar. Sulardan kimi içer, kimi bahçe sular, kimi çeşme akıtır. Ne mutlu bize ki, kıtalara gölge salan ‘Osmanlı ağacı’ gün geldi, kesildi. O yitirdiğimiz ‘ağaç nasıl bir şeydi? Ruhu üç kıtaya hangi sırlı yollardan dallarını uzatmış, gölgesinde 72 milleti bir insanlık bahçesi halinde hangi iksi ...