Rahmetli dedemin hatırlıyorum. Vefatından birkaç gün önce bir bayram sabahıydı.Amansız bir hastalığın pençesinde zor nefes alıp veriyordu. Kesilen kurbandan tatsın diye ağzına nohut kadar bir et parçası koyduk. Bir gayretle yutmaya çalıştı ama vücut kabul etmedi. Ağzından eti geri almak için eğilen kızının yanaklarına inmiş iki damla yaşı fark edince zoraki gülümsedi.
'80 yıl doya doya et yedik kızım' dedi usulca, ' bir kere yiyemedik diye üzülmek olur mu?'
Bir cümlede bin mana.. ...