Türkiyenin dış politikası üzerine yazılan kitapların belki en önemli zaafı, bir dönemi idealize edip, başka bütün dönemleri bunun getirdiği bir ideolojik bagajla birlikte ele almasıdır. Objektif bir tutumdan uzak şekilde Atatürk dönemini bir altın dönem olarak sunan dış politika analizleri, kurguyu gerçeğe hâkim kıldığı için, sahih bir çizgide ilerleme imkânını daha baştan yitirmektedir.
Bununla irtibatlı ikinci bir zaaf daha sözkonusudur: bilgiye dayalı bir yorum yerine, bilgilerin yapılma ...