Yaşlılığı değil belki ama yaşlıları anlamaya başlıyorsun. Kimseye güvenme, dediklerinde, kulak arkası ettiğin
zamanlara, başkalarına öğüt verirken yakalanıyorsun. Her şeyi ile mükemmel yaratılmış insanın içindeki
kusurlarını görmek, gözle görülmeyenlerin daha değerli olduğunu anlamana yardımcı oluyor. Çığlıklar atıyorsun.
Sonrası derin sessizlik... İnsanlar, elinden umudu, neşeni alıp gidişlerini marifet sanıyor ve daha çok yanıyorsun.
Küllerini topladıkça eksilen yanlarının ...