“Bu ülkedeki olgun insanların muhabbeti gönlümü Şam’dan, Rum illerinden çekti aldı. Şiraz’a dönmek istedim. Fakat bu güzel bahçelerden dönerken dostlarımın yanına elim boş dönmek ağırıma gitti. ‘Mısır’dan dönenler, gittikleri yere Mısır şekeri götürürler, ben ise elim boş gidiyorum.’ dedim.
Düşünceye daldım. Düşünürken; ‘Dostlarıma şeker götüremiyorsam da şekerden daha tatlı sözler götürebilirim.’ dedim, teselli buldum. Fakat bu şeker alelâde ağızda çiğnenen şeker değildir. Manaya aşina ol ...