Ağır bir sabrı koy yüreğinden boşalan yere
çağının artıkları niye oraya dökülmesin
nasılsa çarmıhı dışardan getirdin
ve kovdun yabancıyı, ev sakinlerini tutsak ettin
parmağında büyüyor beklediğin gibi
sulardan ve köprülerden yana çorak bir şehir
bir hırsız gibisin kendi evinde ve şarkılarında
aşağı katta olmak duygusunu bastırmak için
öyleyse rüzgara ver, kapılarını ve ellerini
sayılarını unuttuğunda onları sevdikl ...