Sevgi Soysal`ı anmak, ölümlü dünyaya yazıklanmanın, doyamadığının ardından çaresiz bir özlemle kavrulmanın ötesinde bir hisle dolduruyor beni. Tam da kendi serüvenine yaraşır bir telaşla çekip gidivermiş bu çapkın kadını hatırladıkça içim içime sığmıyor. Birden çok gençmişim gibi, mucizeler saçımı okşuyormuş gibi, özgürlükten nefesim daralmış da başım dönüyormuş gibi bir his. Oturmuş bu yazıyı yazarken de yüzümün kızarması pahasına gerekçeler arıyorum. Erken gitmişler için insan ancak kişisel se ...