Doğduğumda elma gibi kırmızıymış yanaklarım. Onun için Elma koymuş adımı babam. Önceleri tuhaf geliyordu bana. Sonraları alıştım. Değiş deseler, dünyalara değişmem şimdi adımı...Böyle düşünüyor romanımızın kahramanı Elma Kız. Dağ dayısı, tavşan amcası onun. Herkesi tanır, herkese yardım eder. Bir de şakacı ki sormayın gitsin. Ablam kabak yemeği yapsın diye, dayısı bir gün su kabakları getirmişti eve. Elma kız onlara göz, kaş yapıp şaşırtır anneyi. Anne de bu yalancı kuğucukları kesip yemek y ...